İnsan yok bu yerde. Ne bir iz, ne bir söz, ne bir yön. Sadece gökyüzü var.. ve onun aynası olan deniz. Her şey kendi akışında, her şey kendi kadar yeterli. Rüzgarın yönü yok ama bir yere gidiyor. Dalgalar konuşmuyor ama bir şey anlatıyor. Çünkü var olmak, görünmek demek değil. Tıpkı ''hiçlik'' gibi. 

Beyazlar, karmaşanın içindeki sessiz işaretler. Bir yön değil, bir hatırlatma. Yarına değil, içine. İnsanın olmadığı bu yerde, insan kendini bulabilir. 

Mevlana'nın dediği gibi; ''Hiçlikten geldik, yine hiçliğe gideceğiz.''

Ve bu yolculukta, en derin huzur, en sessiz olandır. 

70X50 Acrylic on Canvas 2020 Istanbul.