Dedeme..

''Blues'' ve ''Kırılma'' üzerine;

Bu iki eser, bir insanın içsel zamanında geçen ama dışarıdan fark edilmeyen dir duygusal yolculuğun iki durağını temsil eder. ''Blues'' karanlığın içinde hala bir omuza yaslanabilmenin, bir varlığın şefkatine sığınabilmenin anlatısıdır. Sessizce sarılmak, yükleri birlikte taşımak.. Mavi burada hem melankoli hem tesellidir, bir müziğin içinde ağlamak gibidir.

''Kırılma''ya gelince.. bu yolculuğun ikinci ve daha derin durağıdır. Artık sarılmalar geride kalmıştır. Dış dünya durmuş gibidir, ama içte bir şey paramparça olmuştur. Sesini en çok sevdiğin birinin artık geri dönmeyeceğini fark ettiğin o anda, görünmez bir yerden kırılırsın. Ve bu kırılma, bir haykırışla değil, sessizlikle olur.

İki tablo arasında bir geçiş vardır, tıpkı yaşamda olduğu gibi.. İlkinde umutlu bir yalnızlık, içe dönüş; ikincisinde ise kabul edilmiş bir veda öncesi eksiklik. Birlikte bakıldığında, bu iki eser bir yas sürecinin, bir sevginin, bir insanın iç çöküş ve dönüşümünün izini taşır.

100x100, Mart 2018, Istanbul.