(Aynı Gökyüzünün Altında)

Platon’un idealar dünyasında her şeyin bir öz varlığı vardır. “Gökyüzü” ise bu ideaların en kapsayıcı metaforlarından biridir: her şeyi gören ama hiçbir şeyi yargılamayan; herkes için aynı görünen ama herkesin içine başka anlamlar yüklediği bir bilinç sahası…

Bu eser, tam da bu felsefi arka planla izleyicisine şöyle bir soru yöneltiyor:

Aynı gökyüzünün altında olmamız, aynı dünyayı yaşadığımız anlamına mı gelir?

Fırça darbelerinin rastlantısal karmaşasında, her bireyin kendi içsel kozmosu temsil edilir. Kimi parçalar hafif, kimi yoğun; kimi özgür, kimi bastırılmış. Arka plandaki mavi/yeşil tonlar evrensel olanı, iki uçta beliren kırmızı daireler ise bireysel farklılıklarımızın hem sınırını hem enerjisini temsil eder. Herkesin kendi benliği, egosuyla biricik olduğu bir evrende, gökyüzü bu farklılıkları kapsayan ortak bir zemin sunar.

Hepimizin kendi şahsına münhasır hallerimizle bazen aynı gökyüzüne bakarken birimiz yağmurdan, kardan birimiz güneşten, sıcaktan mutlu oluruz. Gökyüzüne baktığımızda bir bulutu bile birimiz görmezken, birimiz bazen şekillere benzetip başka alemlere gideriz.

Bu bakış, bizi şu temel sorulara yönlendiriyor:

Eser, izleyiciyi bu sorularla baş başa bırakırken, bir yandan da ortaklığın gücüne, isteğine, mücadeleye, sabıra kısaca niyete işaret eder: Bir gün sadeece aynı gökyüzünün altında değil de, gökyüzüne birlikte bakabilmek değil midir esas olan?

Acyrlic on Canvas 150X150. Istanbul Mayıs- Haziran 2025 

''Under the Same Sky''

In Plato’s world of ideas, everything has its own essential existence. “The sky” is one of the most encompassing metaphors for these ideas: seeing everything but judging nothing; appearing the same to everyone, yet holding within it different meanings for each individual; a field of consciousness.

This work, grounded in precisely this philosophical background, poses the following question to its audience:
Does being under the same sky mean we are living in the same world?

In the seemingly random chaos of brushstrokes, each individual’s inner cosmos is represented. Some parts are light, some dense; some free, some repressed. The blue/green tones in the background signify the universal, while the red circles that appear at both ends symbolize both the limits and the energy of our individual differences. In a universe where everyone is unique in their own selfhood and ego, the sky offers a common ground that embraces these differences.

With our own distinct states of being, we sometimes look at the same sky yet one of us rejoicing in rain or snow, another in sunshine or warmth. When we look at the sky, one person might not notice a cloud at all, while another might see shapes and drift into entirely different realms.

This perspective leads us to fundamental questions:
Are we living the same world, or are we merely looking at the same sky?
Are meaning, reality, and happiness creations of the individual’s subjective mind?
And most importantly: is unity possible within difference?

While leaving the viewer with these questions, the work also points to the power of commonality, to will, struggle, patience, in short, to intention: Is it not, in the end, what truly matters to not only be under the same sky, but to be able to look at it together?